huicui怎麼寫漢語

乾隆 這是威妥瑪式拼音法（簡稱威氏拼音法） Wade-Giles romanization， 中國清末至1958年漢語拼音方案公佈前，中國和國際上流行的中文拼音方案。

又稱威妥瑪-翟理斯式拼音。這個方案以後被普遍用來拼寫中國的人名、地名等，一般稱為威妥瑪式拼音。

威妥瑪式拼音，雖然保持了接近英文拼法的一些特點，但是並不完全遷就英文的拼寫習慣。 比如Chiang Kai-shek是**，TAIPEI是臺北。

從下表不難發現chi`en=qian,lung=long，故qianlong即乾隆。 以下是wikipedia中關於乾隆的一段釋義： “ The Qianlong Emperor (Chinese： 乾隆帝； pinyin: Qiánlóngdì； Wade–Giles: Ch'ien-lung Ti; Mongolian: Tengeriin Tetgesen Khaan, Manchu: Abkai Wehiyehe, Tibetan: lha skyong rgyal po, born Hongli (Chinese： 弘曆)， 25 September 1711 – 7 February 1799) was the fifth emperor of the Manchu-led Qing Dynasty, and the fourth Qing emperor to rule over China proper.[1] The fourth son of the Yongzheng Emperor, he reigned officially from 11 October 1736 to 7 February 1795.[2] On 8 February (the first day of that lunar year), he abdicated in favor of his son, the Jiaqing Emperor - a filial act in order not to reign longer than his grandfather, the illustrious Kangxi Emperor.[3] Despite his retirement, however, he retained ultimate power until his death in 1799. Although his early years saw the continuity of an era of prosperity in China, he held an unrelentingly conservative attitude. As a result, the Qing Dynasty's comparative decline began later in his reign.” 【附】漢語拼音―韋氏拼音對照表（希望以後遇到類似問題，知道怎麼還原成漢語拼音方案。）

Pinyin to Wade-Giles Conversion Table a -- a ai -- ai an -- an ang -- ang ao -- ao ba -- pa bai -- pai ban -- pan bang -- pang bao -- pao bei -- pei ben -- pen beng -- peng bi -- pi bian -- pien biao -- piao bie -- pieh bin -- pin bing -- ping bo -- po bu -- pu ca -- ts'a cai -- ts'ai can -- ts'an cang -- ts'ang cao -- ts'ao ce -- ts'e cen -- ts'en ceng -- ts'eng cha -- ch'a chai -- ch'ai chan -- ch'an chang -- ch'ang chao -- ch'ao che -- ch'e chen -- ch'en cheng -- ch'eng chi -- ch'ih chong -- ch'ung chou -- ch'ou chu -- ch'u chuai -- ch'uai chuan -- ch'uan chuang -- ch'uang chui -- ch'ui chun -- ch'un chuo -- ch'o ci -- tz'u cong -- ts'ung cou -- ts'ou cu -- ts'u cuan -- ts'uan cui -- ts'ui cun -- ts'un cuo -- ts'o da -- ta dai -- tai dan -- tan dang -- tang dao -- tao de -- te deng -- teng di -- ti dian -- tien diao -- tiao die -- tieh ding -- ting diu -- tiu dong -- tung dou -- tou du -- tu duan -- tuan dui -- tui dun -- tun duo -- to e -- o en -- en er -- erh fa -- fa fan -- fan fang -- fang fei -- fei fen -- fen feng -- feng fo -- fo fou -- fou fu -- fu ga -- ka gai -- kai gan -- kan gang -- kang gao -- kao ge -- ko gen -- ken geng -- keng gong -- kung gou -- kou gu -- ku gua -- kua guai -- kuai guan -- kuan guang -- kuang gui -- kuei gun -- kun guo -- kuo ha -- ha hai -- hai han -- han hang -- hang hao -- hao he -- ho hei -- hei hen -- hen heng -- heng hong -- hung hou -- hou hu -- hu hua -- hua huai -- huai huan -- huan huang -- huang hui -- hui hun -- hun huo -- huo ji -- chi jia -- chia jian -- chien jiang -- chiang jiao -- chiao jie -- chieh jin -- chin jing -- ching jiong -- chiung jiu -- chiu ju -- chü juan -- chüan jue -- chüeh jun -- chün ka -- k'a kai -- k'ai kan -- k'an kang -- k'ang kao -- k'ao ke -- k'o ken -- k'en keng -- k'eng kong -- k'ung kou -- k'ou ku -- k'u kua -- k'ua kuai -- k'uai kuan -- k'uan kuang -- k'uang kui -- k'uei kun -- k'un kuo -- k'uo lü -- lü la -- la lai -- lai lan -- lan lang -- lang lao -- lao le -- le lei -- lei leng -- leng li -- li lian -- lien liang -- liang liao -- liao lie -- lieh lin -- lin ling -- ling liu -- liu 【long -- lung】 lou -- lou lu -- lu luan -- luan luan -- lüan lue -- lüeh lun -- lun luo -- lo ma -- ma mai -- mai man -- man mang -- mang mao -- mao mei -- mei men -- men meng -- meng mi -- mi mian -- mien miao -- miao mie -- mieh min -- min ming -- ming miu -- miu mo -- mo mou -- mou mu -- mu nü -- nü na -- na nai -- nai nan -- nan nang -- nang nao -- nao nei -- nei nen -- nen neng -- neng ni -- ni nian -- nien niang -- niang niao -- niao nie -- nieh nin -- nin ning -- ning niu -- niu nong -- nung nou -- nou nu -- nu nuan -- nuan nue -- nüeh nuo -- no ou -- ou pa -- p'a pai -- p'ai pan -- p'an pang -- p'ang pao -- p'ao pei -- p'ei pen -- p'en peng -- p'eng pi -- p'i pian -- p'ien piao -- p'iao pie -- p'ieh pin -- p'in ping -- p'ing po -- p'o pou -- p'ou pu -- p'u qi -- ch'i qia -- ch'ia 【qian -- ch'ien】 qiang -- ch'iang qiao -- ch'iao qie -- ch'ieh qin -- ch'in qing -- ch'ing qiong -- ch'iung qiu -- ch'iu qu -- ch'ü quan -- ch'üan que -- ch'üeh qun -- ch'ün ran -- jan rang -- jang rao -- jao re -- je ren -- jen reng -- jeng ri -- jih rong -- jung rou -- jou ru -- ju ruan -- juan rui -- jui run -- jun ruo -- jo sa -- sa sai -- sai san -- san sang -- sang sao -- sao se -- se sen -- sen seng -- seng sha -- sha shai -- shai 。

“衰”可讀shuai（第一聲，符合常用法）或cui（第一聲，按古壓韻）

1. suai 表枯黃的意思

2.cui 這裡有一個押韻的問題，該詩每句都是此韻。

青青園中葵，朝露待日晞。

陽春佈德澤，萬物生光輝。

常恐秋節至，焜黃華葉衰。

百川東到海，何時復西歸。

古詩中的讀音問題，因為古代漢語的讀音與現代漢語有差距，古人寫詩是按照當時的讀音來押韻的，到了現在就不一定押韻了，所以在讀的時候要按照古音來讀為好。